Πρόσκληση υποβολής περιλήψεων Η ψυχανάλυση, ως ένα θεωρητικό σύστημα που επιχειρεί να κατανοήσει βασικές όψεις της ψυχικής λειτουργίας των ανθρώπινων υποκειμένων, αλλά και ταυτόχρονα ως κλινική πρακτική που επιχειρεί να παρέμβει σε αυτές, προκαλεί τη φιλοσοφία από πολλές απόψεις. Την προκαλεί θέτοντας ερωτήματα γνωσιοθεωρητικά που έχουν να κάνουν με τη δικαιολόγηση, την πηγή, τη μέθοδο και εν γένει τη φύση της γνώσης που παράγεται στο πλαίσιο της ψυχαναλυτικής έρευνας. Την εγκαλεί θέτοντας μεταφυσικά ερωτήματα αναφορικά με το καθεστώς θεωρητικών όρων όπως το ασυνείδητο. Επίσης, την προκαλεί θέτοντας μεταηθικά ερωτήματα σχετικά με τη δυνατότητα της ανθρώπινης ελευθερίας και ανθρωπολογικά ερωτήματα που σχετίζονται με την φύση του ανθρώπου. Όλα τα παραπάνω ερωτήματα, ουσιωδώς αλληλοσυνδεόμενα, καθιστούν την ψυχανάλυση, εν συνόλω, κάποιες φορές ένα πεδίο φιλοσοφικής διαμάχης ή, συχνότερα, ένα πεδίο φιλοσοφικής οικειοποίησης από ετερόκλητες παραδόσεις που σπανίως συνομιλούν μεταξύ τους. Ο ίδιος ο Φρόιντ ως θεμελιωτής της ψυχαναλυτικής πρακτικής και θεωρίας, τη συνέλαβε αρχικώς ως μια ερμηνευτική διαδικασία, αλλά της προσέδωσε τη φιλοσοφική σφραγίδα της επιστημονικής του διαπαιδαγώγησης που δεν είναι άλλη από τον θετικισμό του 19ου αιώνα, στη ιδιαίτερη εκδοχή της Ιατρικής Σχολής της Βιέννης. Κύρια χαρακτηριστικά του φροϋδικού θετικισμού αποτελέσαν η εργαλειοκρατία, ο βιολογικός αναγωγισμός και ο ενεργητισμός υπό την επιρροή......